- koślawe ustawienie kości piętowej
- obniżenie łuku podłużnego stopy (płaskostopie podłużne)
- ból: początkowo w okolicy kostki przyśrodkowej, a w zaawansowanych przypadkach poniżej kostki bocznej
- brak możliwości stania na palcach chorej kończyny
Jest to deformacja stopy dorosłych polegająca na koślawym ustawieniu pięty.
Jedną z przyczyn jest niewydolność ścięgna mięśnia piszczelowego tylnego.
Objawia się brakiem możliwości stania na palcach chorej stopy.
Polega na zastosowaniu wkładek korekcyjnych lub obuwia ortopedycznego korygującego deformację. Ten sposób leczenia nie prowadzi do trwałego wyleczenia schorzenia, a jedynie przynosi ulgę pacjentowi poprzez bierne skorygowanie wady. Jest zarezerwowany dla chorych we wczesnym stadium choroby, gdy zmiany ograniczone są tylko do ścięgna mięśnia piszczelowego tylnego i nie doszło jeszcze do utrwalenia deformacji. Leczenie zachowawcze może być również pomocne w przypadku bardzo schorowanych pacjentów, u których choroby współistniejące lub zły stan ogólny nie pozwalają na leczenie operacyjne.
Jest to leczenie, które ma za zadanie skorygowanie deformacji, a tym samym uwolnienie pacjenta od dolegliwości bólowych. W zależności od zaawansowania choroby stosuje się różne techniki operacyjne takie jak:
transfer ścięgna mięśnia piszczelowego tylnego (lub inne techniki naprawcze ścięgna) w połączeniu z osteotomią kości piętowej korygującej jej koślawość
różnego rodzaju artrodezy: czyli usztywnienia stawów tyłostopia (artrodeza podskokowa, artrodeza skokowo-łódkowa, artrodeza piętowa-sześcienna, potrójna artrodeza stępu, artrodeza klinowo-śródstopna itd.)
Po zabiegach korygujących stopę płasko-koślawą konieczne jest unieruchomienie w opatrunku gipsowym poniżej kolana i poruszanie się w asekuracji kul łokciowych (możliwe jest zastosowanie lekkiego gipsu żywicznego) . Z czasem opatrunek gipsowy zastępowany jest specjalnym rodzajem ortezy (orteza stopowo-goleniowa). Bardzo ważnym etapem leczenia jest rehabilitacja pooperacyjna, zgodnie z precyzyjnie nakreślonym w Klinice indywidualnym programem rehabilitacji.
W chirurgii stopy dużym wyzwaniem było i jest nadal zapewnienie pacjentowi bez bólowego przebiegu operacji jak i zminimalizowanie bólu w okresie pooperacyjnym.
Nowoczesna anestezjologia stara się aby tam gdzie to tylko możliwe wykorzystywać techniki znieczulenia regionalnego- od blokad centralnych takich jak znieczulenie podpajęczynówkowe i zewnątrzoponowe w powszechniej opinii znane jako znieczulenia dolędzwiowe, po blokady nerwów obwodowych na różnych poziomach wykonywane pod kontrolą ultrasonografu szczególnie w przypadku operowania jednej stopy.
Możliwość zastosowania danego typu znieczulenia zależy głównie od rozległości operacji i ewentualnych towarzyszących schorzeń .
W przypadku operacji stopy płaskiej, ze względu na wielkość zabiegu preferowanym typem znieczulenia, jest znieczulenie podpajęczynówkowe. Łączy się je z tzw. blokadami obwodowymi stosowanymi w okresie pooperacyjnym, dla zapewnienia maksymalnego komfortu pacjentowi.
Pobyt w szpitalu przywraca wiarę w skuteczne leczenie haluksa...
Następnego dnia po operacji haluksów, wyszłam ze szpitala na własnych nogach...
Teraz jestem bardzo zadowolona, po haluksach ani śladu, mogę chodzić nawet w paseczkach z gołymi stopami...