Artroskopia stawu skokowego

Schorzenia:

• Leczenie uszkodzenia chrząstki stawowej stawu skokowego, do którego dochodzi najczęściej podczas urazu skrętnego stawu skokowego
• Uszkodzenie więzadeł stabilizujących staw skokowy jako efekt masywnego skręcenia stawu skokowego
• Leczenie konfliktu przedniego i tylnego polegającego na przeroście elementów kostnych lub maziowych stawu
• Oddzielająca jałowa martwica chrzęstno-kostna
• Endoskopowe leczenie uszkodzeń ścięgien mięśni strzałkowych, do których dochodzi podczas skręcenia stawu skokowego

Pomimo, iż zabieg artroskopowy jest znacznie mniej inwazyjny niż techniki tzw. „na otwarto”, to jednak obie wymagają podobnego znieczulenia. Znieczulenie może być podpajęczynówkowe, regionalne – np. blokada nerwów czuciowych na poziomie stawu skokowego lub - w specjalnych przypadkach - ogólne. Wykonywane jest niewielkie nacięcie skórne długości ok. 1cm celem wprowadzenia kamery artroskopu. Następnie wykonywane jest kolejne nacięcie takiej samej długości celem wprowadzenia narzędzi artroskopowych takich jak specjalne chwytaki, nożyczki czy elektryczne shavery służące do szybkiego usuwania błony maziowej i tkanki chrzęstnej. W zależności od sytuacji możliwe są dodatkowe nacięcia celem wprowadzenia następnych narzędzi. Wykonuje się odpowiednią procedurę uzależnioną od rozpoznania przedoperacyjnego oraz warunków, które stwierdza się po wprowadzeniu kamery artroskopowej. Po zakończeniu operacji miejsca wprowadzenia narzędzi są zaszywane pojedynczymi szwami i zakładany jest niewielki opatrunek. Dalsze postępowanie pooperacyjne wiąże się z rozpoznaniem i rodzajem zastosowanego leczenia.

Leczenie artroskopowe jest bardzo bezpieczną procedura medyczną. Jednakże tak jak każde leczenie operacyjne wiąże się z ryzykiem występowania powikłań pooperacyjnych. Do opisywanych w literaturze należą: uszkodzenia nerwów i ich okresowa dysfunkcja, lokalne infekcje, przerost blizn pooperacyjnych, lokalny zespół bólowy, uszkodzenie chrząstki, złamanie instrumentarium. Należy jednak pamiętać, że powyższe komplikacje są bardzo rzadkie i stanowią głownie przedmiot opisów rzadkich przypadków klinicznych.

Artroskopia jest jedną z najmłodszych technik w leczeniu ortopedycznym. Jej ogromnymi zaletami jest mała inwazyjność i możliwość szybkiej rehabilitacji pooperacyjnej. Niewielkie rany wytworzone podczas leczenia endoskopowego stawów nieporównywalnie szybciej goją się niż duże rany stosowane w technikach „na otwarto”. Dzięki zastosowaniu artroskopii pacjent często może być leczony w tak zwanym trybie jednodniowym. Jest to dziedzina która bardzo szybko się rozwija dostarczając ortopedom coraz to doskonalsze narzędzia terapeutyczne. To z kolei pozwala na poszerzenie wachlarza zastosowania tego typu procedur.